„Wielki Post, który dzisiaj rozpoczynamy, kojarzy się z pobytem Jezusa na pustyni. Pustynia jest miejscem pozbawionym warunków niezbędnych dla ludzkiego życia. Brakuje na niej przede wszystkim wody, ale i pokarm jest trudny do zdobycia. W takich warunkach człowiek może się zdać tylko na Boga. Zdając się na Niego, człowiek doświadcza Jego mocy i opieki. Bóg nie ostawi człowieka na zatracenie.
Warunkiem doświadczenia w życiu mocy i opieki Boga jest to, aby przestać martwić się o swoje życie, o to co się wydarzy, czy czegoś mi nie zabraknie. W sytuacji pozbawionej perspektyw i warunków do życia przychodzi Bóg i otacza nas opieką niekoniecznie zgodnie z naszymi wyobrażeniami.” – mówił podczas kazania w Środę Popielcową, tj. 22 lutego br., ks. Łukasz, zachęcając byśmy wielkopostne wędrowanie w poszukiwaniu Boga rozpoczęli z radością i ufnością.
„Niech mocno wybrzmi dla nas zaproszenie do nawrócenia, do powrotu do Boga całym sercem, przez przyjęcie Jego łaski, która czyni z nas nowych ludzi. Niech zatem nikt z nas nie będzie głuchy na to wezwanie, które dociera do nas z surowego, prostego i zarazem tak sugestywnego obrzędu nałożenia popiołu.„
